متفکر دوران گذار

صحبت های استاد زرشناس پیرامون بحث آوینی، متفکر و مجاهد دوران گذار بسیار قابل تامله که توصیه می کنم حتما از اینجا مطالعه کنید.

بخش هایی از صحبت های دکتر زرشناس:

در حوزه فلسفه تاریخ وقتی یک عالم تاریخی به انتهای خود می‌رسد و عالم جدیدی در حال ظهور است، بین رفتن آن و مستقر شدن این یک حد فاصلی وجود دارد که به آن فاصله و دوره، دوران گذار گفته می‌شود. در این دوران هویت برزخی و تعارضاتی وجود دارد، زیرا هنوز عالم قدیمی به تمامی نرفته است و عالم جدید هم به کلی جایگزین آن نشده است، لذا بین عناصر این دو جهان درگیری و کشمکش‌هایی بوجود می‌آید که شرایط خاصی را رقم می‌زند

: در تاریخ غرب از اواخر قرن 19 و سراسر قرن 20 به روشنی نشانه‌هایی یافت می‌شود که از یک انحطاط تاریخی و خودویرانگری نشان دارد، ظهور اندیشه پست‌مدرن، ظهور نیست‌انگاری ابزورد و اندیشه‌هایی که منکر بنیانهای نظری عالم غرب مدرن هستند، گسیختگی‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی عظیمی که رخ داده و... برخی از این نشانی‌ها هستند و

انقلاب اسلامی از دیگر نشانه‌های بارز فرارسیدن دوره انحطاط عالم غرب مدرن، بود.

آوینی انقلاب اسلامی را یک انقلاب فکری و فرهنگی طلیعه دار می‌دانست که قرار است دو اتفاق را رقم بزند؛ یکی عبور از غرب مدرن در حوزه برون‌مرزی، دیگری عبور از تاریخ شبه‌روشنفکری 200 ساله ایران در داخل

آوینی به طور جدی به این مقابله حق و باطل پرداخت و در این دوران گذار سعی کرد برای اندیشه خاص خودش مفهوم‌سازی هم بکند. او معتقد بود که پس از رنسانس که بشر دچار یک هبوط و سقوط تاریخی شده است در دوران معاصر در حال توبه است و این دوران گذار که ظهور انقلاب هم در آن اتفاق افتاده همان دوره توبه بشری است. آوینی خودش بارها و بارها تاکید کرد که این مفهوم «توبه بشری» را از قرآن و احادیث گرفته ایت نه اومانیسم غربی.

چند نکته از هزاران

نقل قول هایی از استاد صفائی حائری با رویکرد اخلاق سیاسی رسانه ای:

1.در برابر ضعف‌ها و مشکلات توجیه حماقت است، تضعیف جنایت است و تکمیل رسالت ما است.

2. مادام که حکومتى از اهدافش چشم نپوشیده و تخفیف نداده، حتى در زیر فشارهاى سیاسى و دخالت‏هاى جاسوسى و نظامى و تحمیل جنگ و صلح قد خم نکرده و به جایى وابسته نشده، مادام که اهداف دست نخورده‏اند، باید با حکومت همراه بود، حتى اگر تو را کنار گذارده باشد. باید در کنار مشغول بود و نیاز میان‏دارها را تأمین کرد. اگر حکومتى از هدف چشم نپوشید باید تمامى نارسایى‏هایش را به دوش کشید و بدون توقع دست به کار شد و عذر این‎که نمیگذارند، نیاورد؛ که براى کارگرِ بدونِ چشم‎داشت، همیشه میدان کار هست و ما تجربه‏ها کرده‏ایم...

استاد همواره دنبال تکمیل و رفع ضعف‌ها بود و البته نقد ضعف‌ها و نه توجیه آن‌ها و مطرح کردن حق و کوبیدن باطل مقدمه این رسالت بود، البته برای آن هم معیاری داشت: 

«باید باطل را آن‎گونه بکوبى که حق تقویت شود و باطل دیگر تغذیه نکند و حق را آن‎گونه مطرح کنى که باطل‏ها سر بر ندارند و خوراک مطبوعاتى و تبلیغاتى براى خود جمع نکنند و بر آتش دل تو، کباب عروسى شیطان را باد نزنند.»